Gesorteerd op | ||||
---|---|---|---|---|
naam | type/naam | laatste uitb. |
||
Askja | Strato | 1961 | ||
Bárdarbunga | Strato | 2014 | ||
Brennisteinsfjöll | Kraterrij | 1341 ± 1 jr. | ||
Esjufjöll | Strato | 1927 | ||
Eyjafjöll | Strato | 2010 | ||
Fagradalsfjall | Schild | 2021 | ||
Fremrinamur | Strato | 800 BC ± 300 jr. | ||
Grímsnes | Kraterrij | 3500 BC | ||
Grímsvötn (= Laki) | Caldera | 2011 | ||
Hekla | Strato | 2000 | ||
Hengill | Kraterrij | 90 ± 100 jr. | ||
Hofsjökull | Subglaciaal | Onbekend | ||
Katla | Subglaciaal | 1918 | ||
Kerlingarfjöll | Strato | Onbekend | ||
Kolbeinsey Ridge | Onderzees | 1755 | ||
Krafla | Caldera | 1984 | ||
Krísuvík | Kraterrij | 2022 | ||
Kverkfjöll | Strato | 1968 | ||
Langjökull | Strato | 925 ± 25 jr. | ||
Ljósufjöll | Spleet | 960 ± 10 jr. | ||
Loki-Fögrufjöll | Subglaciaal | 1910 | ||
Lysuhóll | Pyroclastisch | Onbekend | ||
Meradalir | Spleet | 2022 | ||
Öraefajökull | Strato | 1728 | ||
Prestahnukur | Subglaciaal | 7550 BC ± 500 jr. | ||
Reykjanes | Kraterrij | 1227 | ||
Reykjaneshryggur | Onderzees | 1970 | ||
Snaefellsjökull | Strato | 200 ± 150 jr. | ||
Stóra Skógfell | Spleet | 2024 | ||
Theistareykjarbunga | Schild | 750 BC ± 100 jr. | ||
Tindfjallajökull | Strato | Onbekend | ||
Tjörnes breukzone | Onderzees | 1868 | ||
Torfajökull | Strato | 1477 | ||
Tungnafellsjökull | Strato | Onbekend | ||
Vatnafjöll | Spleet | 750 ± 50 jr. | ||
Vestmannaeyjar | Onderzees | 1973 |
|
De centrale vulkaan Torfajökull, die zich bevindt ten noorden van de Myrdalsjökull en zuidelijk van het meer Thorisvatn, wordt doorsneden door een 12 km brede caldera, gevormd gedurende het Pleistoceen. Torjajokull vormt het het grootste grootste gebied van silicium-vulkanisme in IJsland; ongeveer 225 Km3 siliciumrotsen zijn zichtbaar. Het dominante rhyolitische complex steekt ongeveer 500 meter uit boven de omringende basaltische vlakten, en ligt richting WNW-OZO. De meeste rhyolitische lavastromen zijn subglaciaal. Gedurende de postglaciale tijd is alleen een smalle scheurenzone in het westelijk gedeelte actief geweest, welke voornamelijk silicide lavastromen, lavakoepels en as produceerde. De meest recente silicide eruptie produceerde het lavaveld Hrafntinnuhraun, ongeveer 900 na Chr. Het scheurengebied was ook actief in dezelfde tijd als het basaltische Veidivötn scheurengebied van centrale vulkaan Bárdarbunga in 177 na Chr. De kleine ijskap van de Torfajökull ligt meestal buiten de zuidoostelijke rand van de caldera. Hier is veel thermische activiteit over een gebied van 130-140 Km2. |