18 sep 2022   Het verhaal De foto's

Vandaag proberen we het even rustig aan te doen. Het was een lange dag gisteren.
Om 08:45 rijden we naar Skalavík, dat is 12Km Bolungarvík voorbij tot we bij het strand niet verder kunnen.
Het is vrijwel windstil, en staat heel weinig branding, en op een eenzame camper na zijn we de enigen.

Wŕŕŕt een rust.... we jutteren wat over het strand en langs de vloedlijn (bestaat er eigenlijk een eblijn?) en maken uiteraard weer de nodige foto's.

Als we terugrijden komen bij de afslag naar het uitzichtplatform op de Bolafjall. De rit naar boven is steil, en mijn gevoel vandaag zegt: niet doen....... dus blijven we beneden....
Aan de andere kant van de weg zien we grote sneeuwranden in de schaduw van de oprijzende rotsen, en tot onze verrassing kunnen we er helemaal heenlopen.
Hier wordt een enorm groot gebied geschikt gemaakt voor ....? Geen idee, maar het lijkt op een parkeerplaats voor minstens 200 auto's. Niet dat het dat wordt, maar het geeft een indruk van de grootte.

Op ons gemak rijden we via ons huisje door naar Isafjordur om even te kijken of we de vogelwand kunnen zien. Deze heeft voor ons een bijzondere betekenis. Marlies maakt een foto door het raam, want de deur zit op slot.
Vervolgens naar Flaterey, door een tunnel van 6 Km, voor de helft enkelbaans.
Hier zijn om de honderd meter inhammen gemaakt voor het verkeer van noord naar zuid. De andere richting heeft altijd voorrang.

Boodschappen en een lunch...... twee dingen die je zeker niet op een zondag in September in Flaterey kunt doen.
Dus gaan we aan de haven even aan de crack-ers om onze honger even te stillen.

Wat uiteindelijk op het programma staat is het bezoek aan een vriendin van ons in Sudureyri. Het is daar vandaag schaapjesdag: alle in het dal aanwezige schapen worden naar de boerderij geleid.

Als we de tunnel weer uitkomen (ja, dezelfde met een driesprong) zien we Helga al gelijk staan en we krijgen gelijk een dikke knuffel.
We zien op de steile hellingen zowel schapen als hele kleine figuurtjes die tegen de hellingen aangeplakt lijken te zijn.
Door ze op te jagen worden de schapen naar beneden gedreven, wat soms een onmogelijke taak lijkt.

Langzamerhand zien we echter steeds meer resultaat, en komen hier en daar de schapen in 'treintjes' naar beneden.
Helga staat ineens met thee en koek bij onze auto, en gaat weer snel verder met de jacht.

We blijven alles, soms met verbazing, volgen en ook Marlies gaat op een gegeven ogenblik de hellingen op.
Ik blijf bij de auto, maar als er 4 schapen mijn kant uitkomen, moet ik langs de weg rennen om de voorkomen dat ze de weg weer oversteken (heb ik trouwens verloren).

Uiteindelijk zijn bijna alle schapen beneden in het dal en worden naar de boerderij gedreven.
We fotograferen en filmen continue.
Als uiteindelijk alle schapen binnen een tijdelijke omheining staan en vandaar uit de stal in worden gedreven, komt het einde in zicht.

We worden uitgenodigd om mee te eten en gaan naar Helga's woning waar van alles en nog wat op tafel komt.
Varkensvlees, rundvlees(nee, geen lamsvlees), aardappelen, flatbrood, en als toetje heerlijke Christmascake.
Tenminste.... zo heet dat.

Voldaan en met een intens gelukkig gevoel keren we uiteindelijk rond 20:00 huiswaarts (Bolungarvík dus) en als we aankomen is het al bijna donker.
Terug naar huis passeren de de baai, waaraan Isafjördur ligt, en omdat het windstil is, maken we aan de haven nog een paar foto's van prachtige spiegelbeelden in het water.
De neut in het huisje is méér dan verdiend. (vinden we).

Wat een heerlijke dag was dit!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!