24 sep 2017   Het verhaal De foto's

Het is bewolkt maar droog als we opstaan, en we hebben vandaag absoluut geen haast.
Eerste rit is naar Skalavik, en door naar de kust achter Bolungarvik..

Temperatuur is heerlijk, zo'n 14C en we genieten van de golven die op de stenen stukslaan, en meer nog van het omkrullen van de golven...

Bij Bolungarvik pakken we de oude weg, en vinden daar het museumpje, waarvan ik dacht dat het niet meer bestond..

Op ons gemak rijden we daarna naar Sudureyri, en zien onderweg weer schapen hoog in de bergen, die nog naar beneden gehaald moeten worden.
Sudureyri zelf is een uitgestorven vissersplaatsje, waar helemaal NIETS te beleven valt.

Het dal zelf is prachtig, met bijzonder weinig, zeg maar geen autoverkeer.
Wel zien we hoog op de hellingen de nodige actie voor het bijeendrijven van de schapen.

Bij de ingang van de tunnel aan de uitgang van het dal zien we een waterval, die we natuurlijk even moeten vastleggen.
Daar worden we benaderd door een vrouw, die vraagt of we niet aan de andere kant van de tunnelingang willen komen, omdat daar ook schapen bijeen worden gedreven.
We raken heel even aan de praat, en dan vraagt ze ons, om we tijd hebben om het bijeendrijven van de schapen te zien.
We hebben alle tijd van de wereld, en dat lijkt ons wel een goed idee,
We rijden achter haar aan naar de boerderij, laten onze auto achter, en stappen bij haar in.

Ze springt zelf continue in en uit de auto om allelei aanwijzigen te brullen naar de schapendrijvers, en even later zegt ze dat ik moet rijden, dan kan zij de hellingen op en hoeft ze niet helemaal terug te lopen.

Als we de mensen bezig zien op de extreem steile hellingen krijg ik diepe bewondering voor ze. Ook voor de schapen trouwens, die over de smalste richeltjes lopen...
Voor we het weten is het uren later, en zijn ze in staat gewesst om vrijwel alle schapen (> 2000) op de boerderij te krijgen.
Eerst worden ze geleid naar een omheinde plak, waarna ze de stal in worden gemanoevreerd, om daar (min of meer?) gescheiden te worden..
Dat gaat allemaal niet zonder slag of stoot. Vooral voor de schapen is dat aardig stressvol.

Mij mogen overal kijken en foto's maken. En als alle beesten uiteindelijk allemaal in de stal staan, worden we uitgenodigd om wat de komen eten.
De kamer is overvol, en we genieten van Ijslandse vleesoep, brood, gebak, kleinur!! en allerlei andere zoetigheid.

We nemen afscheid en danken ze hartelijk voor een WERELD-ervaring....
Dit hadden we voor geen goud willen missen.

Een half uurtje later zijn we thuis, en laten de gebeurtenissen nog eens langzaam de revue passeren