24 sep 2021   Het verhaal De foto's

Als eerste boeken we een lavagrot-tour om 15:00 uur VANMIDDAG.
We proberen vandaag een retry te doen van gisteren, maar we vertrekken om 09:00 wéér in de regen.
Maar bij Olafsvík wordt het gelukkig droog en steken we over naar de zuidkant.
Wààt een mooie pas is dit.. op het hoogste punt, zo'n 300 meter is het windstil en zijn we omringd door besneeuwde bergtoppen, waar de zon op schijnt.

Uiteraard maken WE de nodige foto's, en wat ons opvalt hier zijn de sneeuwresten aan de zijkant van de weg, verzoorzaakt door de sneeuwschuivers, die hier eergisteren hebben gereden.

Aan de andere kant komen we gelijk bij de afslag naar het kerkje van Budir, maar daar aangekomen kunnen we met veel moeite een foto maken zonder mensen er op, want direct daarna wordt het kerkje bedolven onder een berg toeristen.
We horen veel slavisch, dus IJsland is ook daar in trek.

Vervolgens rijden we naar Arnarstapi, en bewonderen de rotskusten, maar ook de brekende golven op de kust.
Hier merken we dat de japanse/chinese toerist aardig aan het terugkomen is, en van een BEETJE afstand houden hebben al lang niet meer gehoord. Wat dan wel bijzonder is dat diezelfde mensen met een mondkapje in de auto stappen...... Grrrr.... nou, zal wel aan mij liggen.

We nemen Hellnar nog even kort mee, en gaan vervolgens naar het bezoekerscentrum, enkele kilometers verderop.
We komen uiteindelijk terecht op een strandje, dat we helemaal voor onszelf hebben, en maken een berg foto's van de golven die op de rotsen breken.

En dan de Lavagrot-excursie.... Wouw, we gaan steile wenteltrappen af en komen in een on(der)aardse wereld terecht. Ieder heeft een helm en een zaklantaarn, en beiden zijn hard nodig. Het enige licht beneden is van de meegenomen zaklantaarns en twee mega-bundels van de twee begeleiders. De lantaarns zijn hard nodig om te kijken waar je je voeten neerzet.
Gericht op de wanden levert dat de prachtigste structuren op.

Na drie kwartier zijn we weer boven en vervolgen onze weg over een pas, die vlak langs de Snaefellsjoküll loopt. Maar als we op 350 meter hoogte aankomen, wordt de sneeuw dusdanig, dat we niet anders kunnen doen, dan terugkeren.
Genoeg indrukken, We zijn tevreden, meer dan dat zelfs, en besluiten het eerste de beste zwembad aan te doen, wat we vinden in Grundarfjordur.

Een half uur dobberen in water van 39C is voldoende om ons op te laden voor het laatste stukje naar huis, waar we om 18:45 aankomen.
Tijd voor hamburgers, bier en sperciebonen, in volgorde van belangrijkheid.

INTUSSEN GIERT DE WIND OM HET HUISJE