23 jun 2024   Het verhaal DE FOTO'S

Het is 06:30 als we vanmorgen opstaan... zo laat is het in de vakantie nog niet geweest.
Marlies maakt een heerlijke uitsmijter, en ik krijg er ook één, de schat.....

Rustig aan vandaag, dat is het motto na twee lange reisdagen. Om half negen vertrekken we naar het Berserkahraun, een weg door het prachtig mooie lavaveld, waar je meermalen realiseert, waar het geloof in The Hidden People vandaan komt. Nou, hier dus vandaan (en van vele andere lavavelden.)
Onderweg erheen rijden we al direct door uitgestrekte lupinevelden, bijna zover het oog reikt.

De weg is 10 Km lang, maar dat kost ons meer dan anderhalf uur, niet omdat de weg zo moeilijk is, maar vanwege de vele fotostops.
De foto's doen echter geen recht aan het gevoel wat ons daar ervaren.
Maar we zijn er HELEMAAL alleen. We zetten af en toe even de motor uit en genieten van de stilte, die slechts verstoord wordt door het geluid van de wind en de af en toe neervallende regen.

WE GENIETEN....

Als we weer de doorgaande weg opdraaien, is de betovering weer verbroken, en rijden we op ons gemak naar Stykkisholmur.
Hier ontmoeten we vanmiddag om 14:30 onze goede vriendin Helga, die we een paar jaar geleden hebben leren kennen. Ze komt aan met de boot van Flatey.

Tot dan vullen we onze tijd met een bezoek aan het zwembad en lunchen we met broodjes van de bakker.

Het weerzien met Helga is warm en hartelijk... We drinken koffie en choco met wat lekkers in een klein cafe aan de haven.
Daar zijn de mensen gelijk en............ Sorry, ik dreef even af......

We praten heerlijk bij tot het tijd is om elk huiswaarts te gaan, Helga zo'n 400 Km naar Isafjördur, en wij 40 Km naar ons huisje.
De avondmaaltijd bestaat uit heerlijk Flatbread, wat we van Helga hebben gekregen.

En zo komt er een einde aan weer een heerlijke dag.