18 sep 2019   Het verhaal De foto's

Voor vandaag en morgen wordt er veel regen verwacht, dus verwachten wij mee, maar omdat de meeste regen in de vroege middag lijkt te gaan vallen, besluiten we toch om vanochtend naar de Aldeyjarfoss te gaan.
08:15 rijden we weg, en zijn na anderhalf uur bij de waterval. Het is ondertussen al wel zachtjes gaan regenen, en ook af toe zien we sneeuwvlokken tussen de druppels.
We dalen af langs het enigszins stijle pad en @#$%^ hoogtevrees hier @#$%^ ...... ik merk dat ik met het ouder worden daar toch meer last van krijg... grrrr...
Maar met behulp van Marlies kom ik toch beneden, en kunnen we toch een aantal mooie (tenminste, dat hoop ik) foto's maken.
Dit is een prachtige waterval, niet zozeer door zijn grootte, maar vooral door de basaltformaties die hem omringen.
De weg terug naar boven moet ik in etappes doen, ook mijn conditie is niet meer wat hij geweest is, maar uiteindelijk bereiken we de auto weer.
Omdat er 6 Km verderop nóg een waterval schijnt te liggen rijden we nog een stuk door, en besluiten tegelijkertijd om onze stoute schoenen aan te trekken, en via de F26 en de F821 met een grote boog naar Akureyri terug te rijden.
De tweede waterval is snel gevonden, en is van een totaal andere soort.
Op verschillende niveaus valt het water naar beneden tussen grote rotsblokken door. Hij is wel makkelijker te bereiken, en met enig klauter- en klimwerk kom je overal.
Het is ondertussen we harder gaan sneeuwen, maar eerst moeten we de onszelf uitleven op de fototoestellen.

Rond 11:00 gaan we verder de F26 op, en komen in een kaal en imponerend woestijnlandschap terecht. Echter hoe verder en hoe hoger we komen, hoe meer sneeuw er blijft liggen en als we na een uur op een hoogte van rond 700 meter gaan merken de het erg glad wordt omdat we ondanks de lage snelheid een paar keer wegglijden, besluiten we niet verder te gaan, de stoute schoenen maar weer uit te trekken en terug te keren.
De beslissing nemen we mede vanwege het feit, dat de F26 over de Sprengisandur geen weg is om mee te spotten, en we vandaag kennelijk de enige zijn die van de route gebruik maken. Ik vind het risico te groot.

Mijn camera is er al een tijdje geleden mee gestopt door de hoge vochtigheid, een probleem waar ik ook in Schotland last van had. Maar gelukkig hebben we backup.

Zodra we lager komen, neemt ook de hoeveelheid sneeuw af (en de hoeveelheid regen toe), en daarmee ook de problemen.
Als redelijk alternatief besluiten we om dan maar te gaan lunchen in Akureyri, ik weet daar nog wel een bakker te zitten. Deze keer rijden we weer door de 7 Km lange tunnel, waar het nu in het midden 21C is. (vorige keer 24C)
Bij het aanleggen stuitten ze op een warmwaterbron, die de bouw aanzienlijk vertraagd heeft, mede dankzij het feit, dat de werktemperatuur in de tunnel wel tot 50C kon oplopen.
Nu wordt het warme water afgevoerd en naar zee geleid.
Om 14:15 zijn we bij de bakker en genieten van een heerlijke broodlunch.
Om 15:45 zijn we weer bij het huisje. Zowel de hotpot als de BBQ staan ons al op te wachten.

Uiteraard kunnen de hotpot niet weerstaan, maar de lunchis zo vullend geweest, dat we de BBQ waar even laten voor wat het is. Een bammetje pindakaas is voldoende.

Een laatste terugblik op de toestand van de wegen leert, dat al vanaf afgelopen nacht de F26 na de watervallen al gesloten was. We hebben weliswaar geen bord of boom gezien, maar misschien hadden we Vegagerdin eerst moeten checken. Kortom, goede beslissing geweest om terug te gaan.