21 sep 2019   Het verhaal De foto's

Het is bewolkt maar droog vandaag. We hebben niet echt haast, maar moeten niet al te laat in Borgarnes zijn bij vrienden van ons.
Gisteren rondden we het schiereiland Vatsnes, en vandaag staat zijn kleinere broertje westelijk ervan op de planning.
Dit schiereiland staat bekend om Hvitserkur, de grote rots, die op een drinkend dier lijkt, en de zeehonden die langs de kust op verschillende plaatsen voorkomen.
Als na 9 kilometer komen we aan bij Hvitserkur en zijn, ondanks de tijd (rond 08:30) niet de eersten.

Vanaf de parkeerplaats loopt een pad langs de rotswand steil naar beneden, maar ook hier heeft de regen van de laatste dagen zijn sporen achtergelaten... Om bij het pad te komen, lopen we eerst over een drijvende stukken grasland heen, die zeker 10cm veren onder onze voeten. Ook het pad is spekglad en we hebben alle houvast aan elkaar en aan de stenen nodig om veilig beneden te komen.
Maar eenmaal beneden wandelen we op ons gemak naar de rots om daar wat() foto's te maken...
Ter hoogte van de rots komt ook een waterval naar beneden, die zo te zien flink wat groter is dan normaal...

Ah kijk, en wie komt er ook aan? Een van de Duitse gang-kook-boeren van gisteren uit het hotel.
Terwijl ik de waterval sta te filmen vanaf een overduidelijk zichtbaar statief, gaat de boer op een meter afstand vóór de camera staan... Slechts herhaaldelijk aanroepen in mijn beste Duits (wat eigenlijk mijn slechtste Duits is) krijg ik zijn aandacht, en hij loopt langzaam, met verongelijkt gezicht langzaam verder, zo te zien niet begrijpend wat hij fout deed.....

Ik tel tot ..uhh.. doe maar 20, en ga maar weer opnieuw wat filmen. Om wat beter bij de rots te komen, moeten we de stroom van de waterval door, en met één natte voet kom ik veilig aan de overkant.

Als we uiteindelijk uitgefilmd en uitgefotografeerd zijn, moeten we nog even het water weer terug oversteken, (ahh. andere voet ook nat) en besluiten het naast de waterval gelegen pad terug naar boven te nemen.
Het pad gaat steil omhoog, en we moeten elkaar weer helpen (nou, eigenlijk Marlies mij meer, ere wie ere toekomt) en ons op sommige plaatsen aan de rotsen omhoog trekken om boven te komen.
Uiteindelijk stranden wij paar meter onder de rand, en hebben de helpende hand van een Japans echtpaar nodig om de laatste meters te overwinnen...... PFFFFFF.... dat gaan we voelen morgen.

We vervolgen de weg en zien hier ook opvallend veel vrije paarden, en die moeten natuurlijk wel worden vastgelegd.

De plek waar ik 17 jaar geleden nog naar zeehonden kon kijken, is omgetoverd in een onderzoekslocatie voor zeehonden en gesloten voor het publiek.
Er staat wel een verwijzing waar wèl naar zeehonden kan worden gekeken, en enkele kilometers verder hebben we één van die locaties gevonden bij Illugastadir.

We parkeren de auto en zien net mijn meest favoriete Duitser naar zijn auto lopen... goed moment om maar heel even in de auto te blijven zitten tot hij uit beeld is verdwenen.

De eerste paar honderd meter langs de kust zijn niet erg succesvol, maar naarmate we verder lopen zien we er steeds meer, en velen op mooie fotografie-afstand.
En zo schieten we weer een aantal mooie foto's tot we ons realiseren, dat het nog minstens twee uur rijden is naar Borgarnes.

Dus lopen we terug naar de auto (hier kun je wel een dag zitten, alleen al om te kijken), en rijden we richting Borgarnes.
Rond 15:30 zijn we daar, en worden verwend met lekker eten en drinken.... een mooie afsluiting van de reis, morgen nog één dag in Reykjavík.